ഗുൽമോഹർപുഴയോട്പ പറഞ്ഞത്
വാക്കിൻ മൂർച്ചയാൽ
ഹൃദയരക്തം ചിതറി
നീയൊരു പുഴയായ്
തടംതല്ലി യൊഴുകെ,
നിനക്കായ് നിൻ തീരേ
ചുവന്നു തുടുത്തിന്നു
പൂക്കാതിരിക്കുവാൻ
ആകുമോ മൽ സഖേ
പിരിയാനുറച്ചു നീ
നിൽക്കെ ഇനിയെൻ
ശാഖികൾ വേരുകൾ
മൃതം എന്നോർത്തു പോയ്
ഭ്രാന്തമായ് നിയൊഴുകെ
നിന്നിൽ നിന്നൂർജമാർന്ന്
നിൻ കരകളിൽ നിനക്കായ്
ആർത്തു പൂത്തു പോയ് ഞാൻ
No comments:
Post a Comment